راهکارهای موثر برای پیش گیری از طلاق

بزرگ ترین رمز پایداری بنیان های خانواده، مهر و محبت است و در صورت نبودن چنین اکسیر اعجاب آوری، خانه به محیطی بی صفا و بی رونق، بلکه جهنمی سوزان تبدیل خواهد شد.
 

باور دینی و ایمان به خدا، از راهکارهای مؤثر در پیش گیری از طلاق است. توحید و خداپرستی، نگرش فرد به همه هستی و زندگی انسان را، هدفدار و معنادار می کند. ازاین رو، در رفتارها با انسجام، وحدت روحیه و آرامش عمل می کند. بدون شک، باور حقیقی داشتن به خدا، همه رفتارها و زندگی خانوادگی را به سوی کسب رضایت خداوند خواهد کشاند. فردی که خدا را ناظر و همراه خود و حتی از رگ گردن نزدیک تر می بیند، می کوشد در همه حال، در برخورد با اعضای خانواده و انجام دادن وظایف خانوادگی، رفتاری خداپسندانه داشته باشد. همچنین توجه کردن به عدالت خداوند و اینکه هیچ گونه ظلمی را روا نمی دارد و حق هیچ موجودی را تباه نمی کند، زمینه و انگیزه دیگری برای مهار رفتاری اعضای خانواده است. هر چه این حالت قوی تر باشد، مشکلات فرد کمتر خواهد بود.

در حقیقت، شخصی که چنین نگرش مثبت دینی داشته باشد، به ناظر و داور بیرونی برای حل مشکلات خود نیاز نخواهد داشت. از سوی دیگر، توجه و درک کردن صفت های خداوند، همچون رحمت و مهربانی گسترده، توانایی نامحدود، حمایت از آفریده های خود و کفایت آنها نیز آثار مثبت و ارزشمندی بر زندگی فرد و جنبه های خانوادگی او بر جا خواهد گذاشت. بنابراین، عطوفت و رحمت اعضای خانواده در حق یکدیگر که در حقیقت شعبه ای از تجلی رحمت خداوند است، زمینه پیش گیری و حل بسیاری از مشکلات خوانده می شود. ناگفته نماند، پژوهش های انجام شده در این زمینه، دین را مهم ترین عامل ثبات و پایداری ازدواج اعلام می کند و تأثیر باورهای دینی بر رضایت مندی از ازدواج را تأیید کرده است.
 

بی شک، همه انسان ها تشنه مهر و محبت هستند و دوست دارند، از دیگران محبت و دوستی ببینند. در این میان، زن و شوهر، بیش از دیگران به مهر و محبت یکدیگر نیاز دارند. زن، کانون محبت و موجودی عاطفی تر است. او دلش می خواهد، محبوب دیگران باشد و هر چه محبوب تر باشد، شاداب تر است. ازاین رو، برای به دست آوردن محبوبیت، تا سرحد فداکاری می کوشد. پس بر مرد واجب است که در دوستی و مهر و محبت با همسرش، بسیار دقت کند. از سوی دیگر، مردها نیز به محبت زنان نیاز دارند؛ زیرا هم اوست که هر روز برای آسایش و رفاه خانواده رنج بسیار تحمل می کند و حاصل زحمت های خود را از روی اخلاص به خانواده هدیه می دهد. ازاین رو، انتظار دارد که زن، شریک زندگی و مونس و غم خوار او باشد و از صمیم قلب صادقانه و خالصانه به او محبت کند. بنابراین، بزرگ ترین رمز پایداری بنیان های خانواده، مهر و محبت است و در صورت نبودن چنین اکسیر اعجاب آوری، خانه به محیطی بی صفا و بی رونق، بلکه جهنمی سوزان تبدیل خواهد شد.
 

صبر، یکی از ویژگی های اخلاقی است که در جلوگیری از اختلاف های خانوادگی بسیار مؤثر است. صبر، از مهم ترین صفت های نفسانی و بازدارنده از مشکلات است و در متون اسلامی، از آن، به عنوان رکن اصلی ایمان یا دشمن یاد است. گاهی وقت ها در مسائل خانواده، افراد با ناکامی هایی روبه رو می شوند که در این هنگام، بی تابی و مهار نکردن رفتار، فرد را به تنش دچار می کند و نیاز او نه تنها برآورده نمی شود، فشار روانی هم به او رو می آورد. در مقابل، فرد، با صبر می تواند، هر چند در زمانی طولانی تر، به موفقیت برسد. گاهی نیز رفتارهای نامناسب، فرد را به واکنش وا می دارد که در این زمان، تحمل و بردباری در حل مشکلات و پیش گیری از اختلاف، بسیار مؤثر است.

افزون بر این، زندگی انسان با کمبودهای مالی و آسیب های بدنی و جانی همراه است. این امر نیز می تواند، زمینه ای برای بروز اختلاف ها و رفتارهای نامناسب در خانواده فراهم کند. در چنین مواقعی، گاه مشکلات به اندازه ای است که اگر انسان از امور معنوی نیرو نگیرد، از پا در خواهد آمد. خداوند در قرآن کریم، در این شرایط آدمی را به صبر دعوت می کند و بشارت می دهد که آنها مشمول صلوات و رحمت خداوند هستند. در جایی دیگر، پاداش بردباران را بدون اندازه می خواند و بالاتر از همه، خداوند را دوست دار، همراه و یاور شکیبایان معرفی می کند. بی گمان، این گونه آیه ها، انگیزه آدمی را برای مهار خویش بیشتر می کنند و او را در مشکلات بردبارتر خواهد ساخت. نکته آخر، لزوم سفارش اعضای خانواده به یکدیگر درباره صبر است. بی شک، این مسئله همان گونه که در شکیبایی خود فرد مؤثر است، به تقویت انگیزه دیگران برای بردباری، بسیار کمک و از بروز بسیاری از اختلاف جلوگیری می کند.
 

قناعت و دوری از تجمل گرایی، از ویژگی های اخلاقی است که در متون اسلامی به تأثیر آن بر زندگی دنیوی و اخروی اشاره شده است. در دوران حاضر، به دلیل گسترش وسایل رفاهی، شکاف بسیاری در میان خانواده ها ایجاد شده است؛ زیرا زندگی مادی بهتر، برای همه امکان پذیر نیست و در این رقابت، عده ای عقب می مانند. این اختلاف درآمد و تفاوت در زندگی مادی، گاه می تواند زمینه های بروز نارضایتی و اختلاف در خانواده شود. آموزه های بلند اسلام، برای پیش گیری و کاهش این اختلاف، افراد را به قناعت و دوری از تجمل سفارش می کنند. شخصی که قانع است، به اندازه ای از نعمت های مادی که نیازهای او را کفایت می کند، رضایت می دهد و خود را برای کسب درآمد بیشتر به زحمت و فشار شدید نمی اندازد. اگر اعضای خانواده به ویژه زن و شوهر به میزان درآمدی که به دست آورده اند راضی باشند، به اندوه کمتری دچار می شوند. چنانچه افراد از قناعت سود ببینند و چشم را از نگاه کردن به زندگی مادی و تجملی دیگران فرو بندند، از حسرت و غم نجات می یابند و به عزت نفسی می رسند که در عین کمبودها، احساس بی نیازی می کنند.

بی شک، آراسته شدن آدمی به این صفت، زندگی را در نظرش گواراتر و لذت بخش تر خواهد کرد، چنان که در کلام اولیای دین علیهم السلام آمده که فرد راضی به درآمد و قسمت خود، از گواراترین زندگی میان مردم بهره مند خواهد شد. در غیر این صورت، اعضای خانواده همواره در حسرت کمبودها به سر می برند و زندگی در نگاه شان تلخ و دشوار و همین امر زمینه ای برای بروز اختلاف ها خواهد شد.

منبع: سایت حوزه نت